Droga Krzyżowa Mistycznego Ciała Chrystusa
Kłaniam Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławię Ciebie,
żeś przez Krzyż i Mękę swoją, świat odkupić raczył.
Stacja I Pan Jezus na śmierć skazany.
Przyzwolenie na udzielanie Komunii na rękę i każda decyzja, przyjmować Komunię Św.
w ten sposób, jest skazaniem Ciała Pańskiego na profanację.
Stacja II Pan Jezus bierze Krzyż na swe ramiona.
Chrystus już w Wieczerniku wiedział o wszelkich przyszłych profanacjach, jakie Go czekają, a mimo to, oddał się nam cały w Najświętszym Sakramencie i pozostaje nadal obecny żywy i prawdziwy w każdej konsekrowanej Hostii.
Stacja III Pan Jezus upada pod krzyżem.
Partykuły Ciała Pańskiego pozostają na niekonsekrowanych dłoniach osób przyjmujących Komunię Św. na rękę i upadają na ziemię.
Stacja IV Pan Jezus spotyka swoją Matkę.
Maryja boleje nad profanacjami Ciała Jej Syna, którego jest Matką. Jej matczyne Serce cierpi widząc porozrzucane fragmenty (mikrocząsteczki) Ciała swojego dziecka.
Stacja V Szymon z Cyreny pomaga nieść Krzyż Panu Jezusowi.
Pocieszają Pana Jezusa i Matkę Najświętszą te dusze wierne, które, widząc, że Komunia Św. jest udzielana na rękę lub udzielana niegodnie (z użyciem przez kapłanów płynów dezynfekcyjnych i masek), przyjmują komunię duchową. Nie uczestniczą w ten sposób
w profanacji, a tęsknotę za Jezusem oddają Mu jako cierpienie duszy.
Stacja VI Św. Weronika ociera twarz Panu Jezusowi.
Naśladują św. Weronikę te dusze wierne, które podejmują trud wynagrodzenia Panu Jezusowi za profanacje Najświętszego Sakramentu, choć pozornie nic wielkiego nie czynią. Jak skromny gest Weroniki – choć wymagał sporej odwagi – przyniósł prawdziwą ulgę Jezusowi, tak modlitwa wynagradzająca wiernych dusz jest pocieszeniem dla Serca Jezusowego.
Stacja VII Pan Jezus po raz drugi upada pod Krzyżem.
Drobinki Hostii Świętej podawanej bez pateny upadają na ziemię, podawanej wiernym na rękę pozostają na dłoniach tych osób, a dalej na przedmiotach, których te ręce dotykają.
Stacja VIII Pan Jezus upomina płaczące niewiasty.
(…) Nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi. (…)
Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym? Łk 23, 28-31
Na ulicach Jerozolimy Chrystus wygłasza proroctwo o nieuchronnej karze Bożej za zabicie Syna Bożego. Na ulicach naszych miast leżą drobinki Ciała Pańskiego rozniesione
z kościołów. (Coraz częściej Hostie są wynoszone ze świątyń w celach satanistycznych rytuałów). Bóg Ojciec upomni się o Ciało swego Syna i będziemy musieli wypłacić się Bożej Sprawiedliwości.
Stacja IX Pan Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem.
Komunia św. udzielana przez osoby nienamaszczone (tzw. świeckich szafarzy lub siostry zakonne) zamiast przez kapłanów, staje się obrazą dla Pana Jezusa.
Stacja X Pan Jezus z szat obnażony.
„Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa” Iz 53,3
Zakrywanie przez kapłanów i wiernych twarzy podczas komunikowania i postawa stojąca
u (zdrowych) wiernych wyraża brak szacunku wobec godności Najświętszego Ciała i brak wiary w prawdziwą boskość Jezusa, na którego Imię ma się zgiąć każde kolano.
Stacja XI Pan Jezus do Krzyża przybity.
Płyny dezynfekcyjne rozdzierają święte Rany Pana Jezusa i powodują straszliwy ból Ciała Pańskiego obecnego w Hostii, które jest żywym fragmentem mięśnia sercowego w stanie agonalnym. „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. Łk 23, 34
Stacja XII Pan Jezus umiera na Krzyżu.
Kapłan udzielając Komunii Św. na rękę wypowiada słowa: Ciało Chrystusa.
W sposób jasny i niezaprzeczalny oznajmia, że podaje właśnie Najświętsze Ciało Pana Jezusa i kładzie człowiekowi na niekonsekrowane dłonie. Dokonuje się profanacja.
Stacja XIII Pan Jezus zdjęty z Krzyża.
Osoba przyjmująca Komunię na rękę wypowiada: Amen, czyli świadomie
i dobrowolnie zgadza się na profanację, po czym dotyka Hostii własnymi rękoma
i spożywa. Serce Matki Bożej przebija miecz boleści. Płaczą Aniołowie.
Stacja XIV Pan Jezus złożony do grobu.
Gdy Jezus żywy i prawdziwy przyjmowany jest do serca w sposób niegodny, dusza człowieka staje się grobem Ciała Pańskiego. Dusza taka, choć spożyła w sposób fizyczny Ciało Chrystusa, nie doświadcza zmartwychwstania. Nie doznaje łask płynących z przyjęcia Eucharystii, która już nie jest dla niej zadatkiem życia wiecznego, ale wyrokiem potępienia.
„Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało Pańskie, wyrok sobie spożywa i pije.
1.List św.Pawła do Koryntian, R.11.w.27-30.
Chrystus do św. Brygidy: „Nie istnieje na ziemi kara zdolna odpłacić za Komunię Świętą przyjętą świętokradczo.”